Czarne robaki w domu – co to za owady?!

Pojawiające się w domu insekty na ogół burzą przerażenie. Mieszkańcy bowiem wcale nie są pewni, czy wyrządzają one krzywdę, a jeśli nie, z jakimi innymi szkodami wiąże się ich obecność. Grozę budzi także ich masowość – nierzadko pojawiają się w naprawdę ogromnych ilościach. Przyjrzyjmy się, które insekty mogą się w domu pojawić, czy wyrządzają szkody i – co najważniejsze – czy są groźne dla zdrowia.

Karaczan wschodni

Jest to jeden z najpopularniejszych szkodników pojawiających się w domach i mieszkaniach. Budzi wstręt i obrzydzenie, jest bowiem dużym – jak na polskie warunki – owadem. Z jego obecnością wiąże się ponadto zwiększone ryzyko zachorowania na choroby.

Tak naprawdę zabarwienie karaczanów jest ciemnobrązowe, prawie czarne. Mierzą do 3 cm. Ciało jest podzielone na głowę, tułów i odwłok, choć części te nie są silnie zaznaczone, raczej zlane w jedną całość. Ciało jest bardzo silnie spłaszczone, co sprawia, że karaczan może wejść w każdą szczelinę. Insekty te posiadają grube skrzydła pokryte tłustawą substancją, lecz nie używają ich do lotu. Uwagę zwracają długie i dość ruchliwe czułki, a także trzy pary wyposażonych w kolce odnóży.

Cykl rozwojowy karaczana wschodniego jest dość powolny: w jednym kokonie jest ok. 16 jaj, a czas, jaki jest potrzebny od ich złożenia do przeobrażenia się w dorosłą i zdolną do rozmnażania postać to ok. 10 miesięcy przy sprzyjających warunkach (w niesprzyjających nawet 2 lata!). To długo. Zbyt długo, aby konkurować np. z niezwykle szybkimi i żarłocznymi prusakami, dlatego karaczany są przez nie błyskawicznie wypierane. Karaczany są za to odporne na głód i mogą przetrwać nawet ponad miesiąc bez niego, a larwy nawet 3 miesiące.

Karaczany opuszczają swoje kryjówki w nocy, wówczas intensywnie żerują. Żywią się niemal wszystkim: pieczywem, warzywami, produktami sypkimi jak kasza, ryż, mąka, włosami, tkaninami, skórą, watą, papierem, kałem, a nawet padliną. 

Gdzie szukać karaczanów (karaluchów)?

Karaczany kryją się przed ludzkim wzrokiem, ale starają się trzymać blisko pożywienia. Stąd ich obecność zwłaszcza w kuchni i w łazience. Kryją się pod szafkami i na ich tyłach, pod zlewami i umywalkami, za kuchenkami i wszelkimi możliwymi sprzętami, a także w rurach, za panelami.

Czy karaczany (karaluchy) przenoszą choroby?

Karaczany są szkodnikami sanitarnymi. Oznacza to, że roznoszą choroby. Dzieje się tak dlatego, że bytują w różnych mocno zanieczyszczonych miejscach, żerują też na kale i padlinie pełnych chorobotwórczych drobnoustrojów. Przyczepiają się one do nich, a następnie wraz z nimi trafiają do naszych kuchni. Kiedy karaczany zaatakują jedzenie, staje się one niezdatne do użytku, a jego spożywanie grozi zatruciem pokarmowym, grypą żołądkową, zarażeniem durem brzusznym, a także chorobami pasożytniczymi. Są ponadto źródłem alergii: w miejscu, w którym się występują, alergeny mogą się pojawić nawet w powietrzu. 

Jeśli zauważyli Państwo u siebie karaczany wschodnie, warto się z nami skontaktować. Przyjedziemy i zwalczymy je bez względu na to, jak duża jest ich populacja.

Szubak dwukropek

Szubak dwukropek jest małym chrząszczem, który czasem stanowi utrapienie w domu, zwłaszcza, gdy się zjawi w nim masowo. Nie jest trudno go rozpoznać, posiada bowiem na pancerzu dwie charakterystyczne białe kropki. Jego ciało jest eliptyczne, z dość dobrze wyodrębnioną głową i przedpleczem, koloru brązowego, ale także czarnego. Mierzy do 5,5 mm. 

Szubaki rozmnażają się wolno, nawet do 18 miesięcy. Szukają optymalnych warunków do rozwoju, a takie znajdują w miejscach, gdzie jest jak najbardziej ciepło. Samica w ciągu życia jest w stanie złożyć do 50 jaj. Dorosłe szubaki żyją krótko i odżywiają się sokami roślinnymi (nie wyrządzają bezpośrednich szkód w domach), natomiast najbardziej żarłoczne są larwy. Z tego powodu, że głównym życiowym zadaniem dorosłych szubaków jest kopulować i złożyć jaja, nawet te niegroźne chrząszcze pojawiające się w domu powinny być zwalczane. Ich larwy bowiem mogą doprowadzić do znacznych zniszczeń.

Gdzie szukać szubaka dwukropka?

Dorosłe osobniki spotkać można w ciągu całego dnia w pomieszczeniach: na oknach, futrynach, meblach, w szczelinach podłóg, nie tylko w kuchni czy łazience. Przede wszystkim jednak szukają spokojnych miejsc, bezpiecznych dla siebie i z dala od wzroku ludzi. Jeśli więc populacja będzie jeszcze niewielka, możemy się nawet nie zorientować, że mamy dzikich lokatorów. W zauważalnych miejscach pojawią się, kiedy będzie ich już rzeczywiście dużo.

Larw poszukać należy w półkach, w których trzymamy ubrania. Żerują one bowiem zwłaszcza na tych zrobionych z materiałów odzwierzęcych: wełny, skóry, futra. Ale szubaki nie omijają kuchni, piwnic, spiżarni i magazynków z jedzeniem: mogą atakować zapasy żywności, zwłaszcza sypkiej.

Czy szubaki przenoszą choroby?

Na szczęście szubak dwukropek nie przenosi chorób, nie gryzie i w zasadzie nie atakuje człowieka. W niebezpieczeństwie są za to nasze ubrania i inne tkaniny, produkty żywnościowe w kuchni. Szubak jest niebezpieczny także dla zbiorów muzealnych (atakują eksponaty, ale też dywany, kości, abażury, oprawy książek).

Dzier włochaty

Dzier włochaty jest szkodnikiem stosunkowo łatwym do zidentyfikowania. Jego ciało jest czarne i wyraźnie podzielone na trzy części: głowę, tułów i odwłok. Tym, co go wyróżnia, są czerwone odnóża wyposażone w haczyki oraz czerwone dość długie czułki. Na pokrywach skrzydeł znajdują się małe włoski, krawędzie tułowia są lekko zaczerwienione. Mierzy do 16 mm.

Jaja dziera składane są do ziemi, larwy są niemal wszystkożerne, zadowolą się zarówno pokarmem roślinnym, jak i zwierzęcym. Ta uniwersalność pomaga im przetrwać. Upłynie około roku, zanim larwy przeobrażą się w dorosłą, zdolną do rozmnażania postać.

Gdzie szukać dziera włochatego?

Dzier unika wysokich temperatur, dlatego nie znajdziemy go na nasłonecznionym poddaszu, raczej w miejscach, w których temperatura jest najniższa. Nie ma też wybranych ulubionych miejsc w domu, trafia do niego bardziej przypadkiem, lecąc w stronę światła. Często jednak zdarza się, że przy ogromnej populacji dzierów, letnimi wieczorami potrafi całymi chmarami krążyć wokół domu. To przeraża mieszkańców najbardziej, choć w gruncie rzeczy nie ma się czego bać. 

Czy dzier włochaty przenosi choroby?

Na szczęście nie. Żeruje na zbożach, dlatego może zaatakować produkty w domu lub magazynie. Atakuje truskawki i buraki, rośliny strączkowe, jest też groźny dla szkółek leśnych. W domach może pojawiać się masowo, zwabiony światłem lampy podczas letnich miesięcy. Nie jest to szkodnik sanitarny, a jego obecność, nawet liczna, nie wiąże się z żadnym zagrożeniem dla zdrowia.

Mącznik młynarek

Mącznik młynarek jest szkodnikiem magazynowym, ale w domu także potrafi wyrządzić szkody. Jego ciało jest czarne, ale pod światło dostrzegalne są brunatne refleksy. Ma wyraźnie zaznaczone części ciała: głowa jest kwadratowa z zaokrąglonymi krawędziami, gładkie i paciorkowate przedplecze również, odwłok natomiast jest mocno wydłużony, widać na nim pokrywy skrzydeł opatrzone bruzdami. Ma trzy pary odnóży. Osiąga do 2,5 cm.

Składanie jaj zaczyna się wiosną i trwa aż do jesieni, samice tego gatunku są wyjątkowo płodne. Sprzyjają im wysokie temperatury, które znacząco przyspieszają ich rozwój i sprawiają, że w ciągu roku przychodzą na świat aż 2 pokolenia. Jaja przeobrażają się w larwy od 4 do 20 dni.

Gdzie szukać mącznika młynarka?

Przede wszystkim w kuchni. Jest to typowy szkodnik zainteresowany naszymi zapasami: produktami sypkimi jak mąka czy kasze, otrębami, płatkami, musli, suszonymi owocami, dużo rzadziej mięsem czy innymi odzwierzęcymi produktami. Jaja są składane zazwyczaj bezpośrednio na produkt żywnościowy, ale też w szczeliny między szafkami, tak aby wykluwające się larwy miały dość blisko do pokarmu.

Czy mącznik młynarek przenosi choroby?

Chorób jako takich nie przenosi, ale jest groźny w inny sposób. Jaja składane do żywności pokryte są lepką substancją, więc szybko się w niej kamuflują. Spożycie produktu z takimi jajami może grozić zatruciem pokarmowym, jaja te nie giną nawet pod wpływem soków żołądkowych, więc nawet po wydaleniu mogą się rozwijać. To samo dotyczy larw. Mocno zanieczyszcza produkty, na których żeruje (odchodami i martwymi osobnikami). Doprowadza do zawilgocenia produktów i sprawia, że żywność staje się kompletnie niezdatna do użytku. Gryzą też worki i inne opakowania.

Którykolwiek z powyższych szkodników pojawił się u Państwa w domu, jesteśmy do dyspozycji. W firmie BIOS dysponujemy wieloma najnowocześniejszymi metodami, które pozwalają nam zwalczać szkodniki szybko i bezproblemowo. Nie obiecujemy gruszek na wierzbie, ale polegamy na własnej wiedzy, doświadczeniu, nieustannych szkoleniach, a także nowoczesnym i certyfikowanym sprzęcie. Dzięki niemu dajemy radę w każdej sytuacji.

Działamy na terenie Gdańska, Gdyni, Sopotu, ale także wielu innych miejscowości. Ich listę znajdą Państwo poniżej. Zapraszamy do kontaktu, jesteśmy dostępni 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu.